Wspomnienie pracowników naszego Wydziału zmarłych w latach 2019-2021

 

 

Wisława Szymborska “Rehabilitacja” (1956)

---

Wspomnienie zmarłych pracowników naszego Wydziału w latach 2019-2021

 

Małgorzata Krawczyk (22.IV.1952 – 16.I.2021)

Programistka, później specjalista ds. administracyjnych, zatrudniona od 1 listopada 1976 roku w Zakładzie Zastosowań Metod Matematycznych Instytutu Systemów Inżynierii Środowiska WISiW PW, gdzie oprócz sporządzania programów testujących uruchomione procedury i podprogramy w obrębie elektronicznych maszyn cyfrowych odpowiedzialna była za sprawną obsługę procesu dydaktycznego i prac organizacyjnych w obrębie zadań administracyjnych, w tym księgowych w ZZMM. Od października 1996 roku, w wyniku racjonalizacji działań w zakresie procesów finansowych w WIŚ PW, została przeniesiona do nowo utworzonej komórki księgowości wydziałowej, a następnie została skierowana do zadań w obrębie Dziekanatu Studiów Wieczorowych, Zaocznych i Podyplomowych WIŚ PW. Od października 1999 roku przeszła na Wydział Matematyki i Nauk Informacyjnych PW, gdzie przepracowała do emerytury – do 30 września 2013. W pamięci współpracowników zdyscyplinowana, sumienna i profesjonalnie realizującą powierzone jej zadania. I co znamienne, dziś wspominając między sobą, powtarza się opinia, że niezwykle sympatyczna i miła osoba. Pochowana na Cmentarzu Parafialnym we Włochach przy ul. Na Krańcu 1.

 

Bartosz Zdzisław Czyżkowski (6.I.1974-6.II.2021)

Doktor inżynier, specjalista z zakresu hydrogeologii ze szczególnym uwzględnieniem dynamiki wód podziemnych. W 1992 roku ukończył XXXIV Liceum Ogólnokształcące im. Miguela de Cervantesa w Warszawie, a następnie podjął studia wyższe na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej, które ukończył  z wyróżnieniem i nagrodą dla pracy dyplomowej JM Rektora PW (1997), ze stopniem magistra inżyniera w zakresie systemów ochrony wody. W Instytucie Systemów Inżynierii Środowiska w Zespole Ochrony Zasobów Wodnych podjął pracę na stanowisku samodzielnego referenta ds. badawczych, później pracownika naukowo-technicznego, jednocześnie rozpoczął studia doktoranckie pod opieką naukową Profesora Marka Nawalanego oraz w międzyczasie odbył studia dyplomowe „International Master of Business Administration” Szkoły Biznesu PW (1999). W 2003 roku obronił pracę doktorską pt. „Trójwymiarowy model dynamiki wód podziemnych w warunkach zmiennej geometrii warstwy wodonośnej”, tym samym uzyskując stopień naukowy doktora nauk technicznych w zakresie inżynierii środowiska. Realizując wyzwania badawcze brał udział w licznych projektach naukowych oraz publikował,  jednakże spełniał się również w pracy dydaktycznej. Z nadejściem roku 2005 i znaczącym przyrostem zajęć dydaktycznych został zatrudniony na stanowisko adiunkta w Zakładzie Gospodarki Wodnej i Hydrologii ISIŚ, później w Zakładzie Ochrony i Kształtowania Środowiska. Prowadzone od 1997 roku zajęcia z przedmiotu „Systemów Informacji Przestrzennej” dla studentów dziennych, zaocznych i doktorantów oraz prowadzenie, już później, zajęć z „Ochrony Zasobów Wodnych”, „Analizy Systemowej”, „Podstaw Informatyki” i „Podstaw Teorii Systemów” były odzwierciedleniem wiedzy, umiejętności i postaw świetnego dydaktyka. Cytując z „Okresowej Oceny Nauczyciela Akademickiego” za Śp. Profesorem Markiem Nawalanym, ówcześnie kierownikiem ZOiKŚ WIŚ, i bezpośrednim przełożonym w 2010 roku Doktora Czyżkowskiego, , – „Jest uzdolnionym dydaktykiem przekazującym studentom i dyplomantom swoją wiedzę w sposób precyzyjny, gwarantujący rozwój profesjonalny młodych ludzi i młodej kadry. Ocena pracownika wyróżniająca”.

Doktor Bartosz Czyżkowski był również promotorem szeregu prac dyplomowych, także z innych uczelni (UW, SGGW). W zagadnieniach badawczych zaś koncentrował się na zastosowaniach GIS w ochronie i inżynierii środowiska, w 2010 roku stworzył pierwszy profesjonalny system GIS dla monitoringu rzek w województwie małopolskim, który miał być rozwijany w system ogólnopolski. Formułował tematykę habilitacji, która skupiona była wokół zagadnień przetwarzania informacji przestrzennej dotyczącej gospodarki zasobami wód podziemnych (konsolidacja informacji satelitarnej, GIS oraz modeli matematycznych przepływu wód podziemnych). Autor skryptów: „Ćwiczenia z tworzenia stron WWW” (2001,2005) oraz „Praktyczny przewodnik po GIS : ARCView 3.3” (2006). Wyróżniany nagrodami JM Rektora PW za osiągnięcia naukowe. W 2012 roku ze względu na pogarszający się stan zdrowia rozwiązał stosunek pracy z naszą jednostką.

W pamięci naszej uczelniano-wydziałowej społeczności Doktor Bartosz Czyżkowski pozostanie przede wszystkim, jako człowiek niezwykle życzliwy, sympatyczny i otwarty na drugiego człowieka.

 

Stefan Mielnicki (16.VII.1925 – 18.V.2021)

Inżynier, wykładowca  Politechniki Warszawskiej, specjalista w zakresie ciepłownictwa i ogrzewnictwa. Po wybuchu wojny w 1939 roku zaangażował się w działalność konspiracyjną, pseudonim „Mróz”, należał do I Obwodu “Radwan” (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej – 2. Rejon “Litwin” (następnie odcinek “Sarna”) – Korpus Bezpieczeństwa – batalion szturmowy KB “Sokół” – pluton łączności – centrala telefoniczna ul. Żurawia 4, ciężko ranny 8.09.1944 r. Po zakończeniu wojny studiował na Politechnice Warszawskiej, a następnie pozostał na uczelni, jako asystent naukowo-techniczny i wykładowca, związany współpracą z twórcą polskiej szkoły nowoczesnego ogrzewnictwa Profesorem Witoldem Wasilewskim. Autor bądź współautor: „Centralne ogrzewanie : regulacja i eksploatacja” (1974, 1985), „Ogrzewanie i wentylacja” (1978, 1982), oraz tłumacz publikacji z języka niemieckiego m.in. „Ogrzewanie i wentylacja w budownictwie : zasady projektowania urządzeń łącznie z urządzeniami do przygotowywania ciepłej wody użytkowej, nawilżania, odemglania i klimatyzacji” (1960). Oprócz dydaktyki, wielki entuzjasta historii naszej Uczelni, przez lata z pasją gromadził materiały, dokumenty dotyczące naszej jednostki, między innymi którym powstała publikacja jubileuszowa poświęcona długiej i bogatej historii naszego Wydziału pt. „Od Inżynierii Wodnej przez Technikę Sanitarną do Inżynierii Środowiska: w 100-letniej tradycji Politechniki Warszawskiej”. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

 

Dariusz Dmochowski (21.VI.1959-27.V.2021)

Doktor, wieloletni nauczyciel akademicki, specjalista z zakresu chemii i biotechnologii środowiska, ze szczególnym uwzględnieniem chemicznego monitoringu środowiska. W 1983 roku ukończył studia wyższe na Uniwersytecie Warszawskim, na Wydziale Chemii otrzymując stopień magistra chemii w specjalności chemia podstawowa i stosowana. Bezpośrednio po ukończeniu studiów odbył staż zawodowy w Przedsiębiorstwie Handlu Chemikaliami „Chemia”, by od 1 lutego 1984 roku rozpocząć pracę w Instytucie Kształtowania Środowiska w Pracowni Analizy Instrumentalnej Zakładu Metodyki Badań i Normalizacji na stanowisku chemika, później zaś asystenta. W 1985 roku wyróżniony nagrodą naukową Dyrektora IKŚ.

Pracę w Politechnice Warszawskiej, w Katedrze Chemii Sanitarnej Instytutu Inżynierii Środowiska WISiW rozpoczął od 1 września 1986 roku na stanowisku asystenta stażysty. Od początku pracy rzetelnie uczestniczył w powierzonych mu obowiązkach, prowadząc zajęcia dydaktyczne – ćwiczenia laboratoryjne i audytoryjne z przedmiotów: Chemia Sanitarna I i Analiza Instrumentalna, oraz pracach organizacyjnych i badawczych realizowanych w Zakładzie. Kolejno realizował się na stanowisku, asystenta, starszego asystenta. W roku 1995 uchwałą Radą Wydziału ISiW otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy doktorskiej pt. „Analiza możliwości zastosowania specjacji metali ciężkich do oceny zanieczyszczenia wód powierzchniowych na terenach zurbanizowanych”, której promotorem był Profesor Zbigniew Szperliński i przeszedł na stanowisko adiunkta.

Zainteresowania badawcze dr Dariusza Dmochowskiego skupiały się wokół tematyki chemii środowiska oraz procesów uzdatniania wody dla potrzeb przemysłowych i zasilania instalacji grzewczych. Uczestniczył w szeregu seminariów i zjazdów naukowych, wygłaszając referaty dotyczące badań z zakresu chemii środowiska, które skupiały się wokół występowania metali ciężkich w środowisku wód powierzchniowych praz mechanizmów ich transportu. Był również popularyzatorem wiedzy naukowo-technicznej bardzo przydatnej w praktyce, jak i z pasją realizował się jako nauczyciel akademicki, wypromował wiele prac dyplomowych. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Wólce Węglowej.

 

Jerzy Pruchnicki (1935-3.VIII.2021)

Docent doktor inżynier, wieloletni pracownik naszego Wydziału, współtworzący w roku 1966 Katedrę Meteorologii, następnie Zakład Meteorologii, bliski współpracownik Profesora Parczewskiego, nauczyciel akademicki pierwszych absolwentów o ukierunkowaniu matematyczno-fizycznym w dziedzinie meteorologii, którzy mogli sprostać zapotrzebowaniu gospodarki narodowej, w tym państwowej służby meteorologiczno-hydrologicznej, w drugiej połowie lat 70-tych kierownik ZM. Od 1977 roku Zastępca Dyrektora Instytutu ds. badań IMGW-PIB oraz pracownik w Regionalnym Centrum ONZ w Bagdadzie – Irak (1979-1980). W latach 1987-1996 pracował w międzyrządowej organizacji The World Meteorological Organization w Genewie, równolegle realizując zadania w IMGW. Członek wielu polskich i zagranicznych organizacji, komitetów, rad naukowych oraz autor licznych publikacji naukowych, szanowany i ceniony w Polsce i na świecie naukowiec. Karierę zawodową zawiesił w 2002 roku. Niezwykły meteorolog, hydrolog i polarnik – w latach 1957-1960 współorganizator wielu polskich wypraw na Spitsbergen. Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 15F rząd 6 grób 13).

 

Czesław Kempa (28.IV.1920-18.IX.2021)

Docent doktor inżynier, wieloletni nauczyciel akademicki Politechniki Warszawskiej, uznany specjalista w dziedzinie betonowych konstrukcji hydrotechnicznych i technologii betonów hydrotechnicznych. W 1948 roku uzyskał tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego. W 1949 roku zatrudniony w Politechnice Warszawskiej na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Geologii i Petrografii na Wydziale Inżynierii, później w Zakładzie Mechaniki Technicznej w Katedrze Konstrukcji Budowlanych na Wydziale Komunikacji (od 1 stycznia 1950). Pracę w Uczelni łączył z zatrudnieniem w Zakładach Wytwórczych Przedsiębiorstwa Budowlanego MBP (do lutego 1953 r.), a później w Centralnym Biurze Studiów i Projektów Kolejowych (do 1958 roku). Od 1953 roku na Wydziale Budownictwa Wodnego w Katedrze Budownictwa. W 1963 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej PW na podstawie rozprawy „Określenie wytrzymałości betonu na rozciąganie”, której opiekunem naukowym był profesor Zygmunt Boretti. W latach 1964–1966 zaangażowany w budowę ogrodzenia wokół terenu głównego Politechniki Warszawskiej. Od 1972 roku docent w Instytucie Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego WISiW. W latach 1972-1977 przebywał na kontrakcie w Algierii. W latach 1978-1981 pełnił rolę prodziekana ds. nauczania na WISiW, a od 1981 do 1984 prodziekana ds. studenckich i dydaktycznych studiów dziennych. Po przejściu na emeryturę kontynuował współpracę z Wydziałem kierując Studium Podyplomowym „Betony w Hydrotechnice”. Autor kilkudziesięciu publikacji naukowych, współautor kilkudziesięciu opracowań naukowo-badawczych, projektów, opracowań technologicznych, opinii i ekspertyz. Inicjator powstania w Zakładzie Budownictwa Wodnego Laboratorium materiałów budowlanych i technologii betonów hydrotechnicznych. Wielokrotnie wyróżniany nagrodami Rektora PW, a w 1970 roku nagrodą III stopnia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988) oraz Krzyżem Armii Krajowej (1997). Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego, Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych, Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (za działalność w Ruchu Oporu w okresie styczeń 1943-sierpień 1944). Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 87).

 

Lidia Gajkowska-Stefańska (18.I.1944-24.VIII.2020)

Doktor inżynier, wieloletnia nauczycielka akademicka, specjalistka z zakresu technologii wody i ścieków. Pochowana na Cmentarzu Służewskim (na zachód od alei głównej,  linia 38 grób 96) przy ul. Wałbrzyskiej (tzw. Nowy Służew) w Warszawie.

 

Stanisław Gajowniczek (13.V.1940-30.VI.2020)

Doktor inżynier, specjalista budownictwa wodnego i inżynierii wodnej.  W latach 1970–1994 pełnił funkcję kierownika Zespołu Konstrukcji Hydrotechnicznych, 1976–1980 – sekretarza komisji rekrutacyjnej, 1991–1993 – zastępcy dyrektora ds. współpracy z przemysłem w Instytucie Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego. Pochowany na Cmentarzu Północnym (kwatera D-I-12, rząd 4, miejsce 8) przy ul. Wóycickiego 14 w Warszawie.

 

Marek Nawalany (12.IX.1947 – 21.V.2020)

Profesor, wybitny specjalista w zakresie hydrologii, gospodarki wodnej, hydrogeologii i inżynierii środowiska. Dyrektor Instytutu Systemów Inżynierii Środowiska w latach 1992-1999. Kierownik Zakładów: Ochrony Środowiska Miejskiego w latach 2003-2004, Gospodarki Wodnej i Hydrologii w latach 2005-2007, Ochrony i Kształtowania Środowiska w latach 2007-2011 oraz Katedry Ochrony i Kształtowania Środowiska w latach 2011-2018. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera HE, rząd 4, miejsce 5) przy ul. Rakowicka 26 w Krakowie.

 

Wiesław Franciszek Depczyński (19.X.1929-20.XI.2019)

Doktor inżynier, docent Politechniki Warszawskiej, specjalista hydrotechniki i inżynierii wodnej. Dyrektor Instytutu Gospodarki Wodnej w latach 1968-1972, Dyrektor Instytutu Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego w latach 1987-1990, Zastępca Dyrektora Instytutu Inżynierii Środowiska w latach 1973-1975 i 1976-1986, członek Senatu Politechniki Warszawskiej w latach 1978-1981 i 1987-1990, członek Kolegium Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej w latach 1969-1972, członek Komitetu Gospodarki Wodnej Polskiej Akademii Nauk w latach 1969-1980, Zastępca Przewodniczącego Komitetu w latach 1972-1975, członek Prezydium i Przewodniczący Sekcji Konstrukcji Hydrotechnicznych Polskiej Akademii Nauk w latach 1978-1981. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, Kolumbarium Q5-I-3, ul. Powązkowska 1 w Warszawie.

 

Anna Elżbieta Trykozko (16.IV.1961-13.VI.2019)

Doktor habilitowana inżynier, specjalistka z zakresu inżynierii środowiska. W latach 1992-1994 organizatorka i kierowniczka pierwszych anglojęzycznych studiów podyplomowych „Advanced Environmental Sanitation” (AES) oraz „Environmental Sanitation and Management” (ESM). W latach 1991-2002 założycielka i wieloletnia redaktorka naczelna „Biuletynu Informacyjnego” Instytutu Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej. Pochowana na Cmentarzu Parafialnym w Ołtarzewie przy ul. Parkowa 20 w Ożarowie Mazowieckim.

 

Henryk Piwkowski (1930-1.VI.2019)

Doktor, specjalista z zakresu nauk przyrodniczych, meteorolog, synoptyk. W latach 80. kierownik Zakładu Meteorologii Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowska 1 w Warszawie.

 

Irena Ślusarska (28.VI.1925-16.II.2019)

Starszy bibliotekarz Biblioteki WISiW i WIŚ Politechniki Warszawskiej, związana z PW od 1989 roku. Wcześniej długoletni pracownik Polskiego Radia. Pochowana na Cmentarzu Bródnowskim (kwatera 36B, rząd 1, miejsce 22), ul. św. Wincentego 83 w Warszawie.

 

Stowarzyszenie Absolwentów Budownictwa Wodnego i Gospodarki Wodnej Politechniki Warszawskiej

Stowarzyszenie Absolwentów Budownictwa Wodnego i Gospodarki Wodnej Politechniki Warszawskiej zostało powołane w dniu 6 listopada 2002 roku na Zebraniu Założycielskim Stowarzyszenia, na którym podpisano dokumenty powołujące do życia inicjatywę Ryszarda Ramma i Andrzeja Szamowskiego (absolwentów z rocznika 1961–1962), gdzie najważniejszym dokumentem był wniosek do krajowego Rejestru Sądowego oraz Statut, który definiował cele Stowarzyszenia.