Wacław Błaszczyk (21 IX 1904–20 X 1986)
Inżynier budownictwa lądowego, specjalista sieci kanalizacyjnych, profesor Politechniki Warszawskiej. Po zdaniu w 1923 roku matury w Gimnazjum im. Króla Władysława IV rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1931 roku z dyplomem inżyniera dróg i mostów. Zaraz po studiach podjął pracę w Wodociągach Warszawskich, gdzie przepracował 32 lata. Od XI 1939 do IX 1944 roku działał w ruchu oporu, w Powstaniu Warszawskim był żołnierzem Batalionu Harcerskiego „Wigry” i Warszawskiej Służby Ochrony Powstania. W 1945 roku został naczelnikiem Wydziału Technicznego i aż do 1951 roku zajmował się uruchomieniem wodociągu praskiego wraz z odbudową urządzeń centralnych oraz sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. W 1952 roku został wicedyrektorem ds. inwestycyjnych, naczelnym inżynierem MPWiK m.st. Warszawy i pełnił tę funkcję do 30 IX 1963 roku.
Pracę naukową na Politechnice Warszawskiej rozpoczął w 1946 roku na Wydziale Inżynierii Sanitarnej, gdzie zajmował kolejno stanowiska: starszego asystenta w Zakładzie Wodociągów i Kanalizacji, zastępcy profesora Katedry i Zakładu Wodociągów i Kanalizacji, p.o. kierownika Katedry Wodociągów i Kanalizacji (1 X 1960–2 IX 1961), kierownika Zakładu Sieci i Instalacji Wodociągowych i Kanalizacyjnych oraz prodziekana Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał 1 XII 1962 roku na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej, gdzie obronił rozprawę Określenie natężeń deszczów miarodajnych do obliczania sieci kanalizacyjnej na podstawie obserwacji deszczów warszawskich. 27 IV 1963 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym , a 1 VII 1974 roku profesorem zwyczajnym. Od 1 IX 1970 roku pracował w Instytucie Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej, skąd przeszedł 1 X 1974 roku na emeryturę. Opracował samodzielnie i ze współautorami trzy podręczniki: Projektowanie sieci kanalizacyjnych, Budowa miejskich sieci kanalizacyjnych, Kanalizacja. Jako ceniony specjalista i autorytet w zakresie systemów kanalizacyjnych, a zarazem niezwykła osobowość, przysłużył się wychowaniu wielu inżynierów sanitarnych i kadry naukowej. Stworzył podstawy projektowania sieci kanalizacyjnych w Polsce, w tym metody obliczania odpływu wód opadowych do wymiarowania kanalizacji deszczowych i ogólnospławnych, był twórcą inżynierskich ekspertyz. Istotny udział w tych osiągnięciach miał także syn profesora, doc. dr inż. Paweł Błaszczyk (ur. 1932), absolwent Wydziału Inżynierii Sanitarnej (1956), pracownik Katedry Wodociągów i Kanalizacji, który przeprowadził gruntowne badania hydrauliki sieci kanalizacyjnych i opracował oryginalne wzory na obliczanie przepływu ścieków w kanałach grawitacyjnych. Profesor Wacław Błaszczyk był niezwykle aktywny w organizacjach naukowo-technicznych, m.in.: członek zwyczajny i honorowy PZITS, członek Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej, członek Komitetu Urbanistyki PZITB. Odznaczony dwukrotnie Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938, 1948), Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Komandorskim i Ofi cerskim Orderu Odrodzenia Polski, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, medalami 10-lecia i 40-lecia Polski Ludowej. Wyróżniony licznymi odznakami honorowymi, m.in. złotymi: Odbudowy Warszawy, Za Zasługi dla Warszawy, PZITS, NOT.
Źródło:
Kulig A. (Red.), Wojdyga K. (Red.) Od inżynierii wodnej przez technikę sanitarną do inżynierii środowiska w 100-letniej tradycji Politechniki Warszawskiej. Oficyna Wydawnicza Aspra, Warszawa, 2016