Olfaktometryczne metody oceny stopnia biostabilizacji odpadów w instalacjach mechaniczno-biologicznego przetwarzania

Mirosław Szyłak-Szydłowski

Zeszyt 78

Streszczenie:

Monitorowanie emisji związków złowonnych jest bez wątpienia jednym z istotnych zagadnień w procesie kontroli stabilizacji odpadów komunalnych, zachodzącej m.in. w instalacjach mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów (MBP). W Europie, do oceny stopnia biostabilizacji stosuje się zarówno beztlenowe, jak i tlenowe testy aktywności mikrobiologicznej. Wykonanie analizy w oparciu o najczęściej wykorzystywane testy może trwać do 7 dni, zaś decyzje o zakończeniu pierwszej fazy (termofilowej), muszą być podejmowane w czasie rzeczywistym. Ze względu na czasochłonność tych badań, sugeruje się zastąpienie lub uzupełnienie wyżej wymienionych testów takimi oznaczeniami, które pozwolą na uzyskanie wyniku in situ, w warunkach procesowych, w krótkim czasie, „online”. Problemem badawczym była weryfikacja stwierdzenia, czy badania olfaktometryczne (ze szczególnym uwzględnieniem badań in situ) mogą być odpowiednią, adekwatną techniką do monitorowania procesu tlenowej stabilizacji odpadów komunalnych. Podczas jego realizacji scharakteryzowano zależności pomiędzy stężeniem zapachu emitowanym z pryzmy a wybranymi parametrami biodegradacji, w szczególności czasem trwania tego procesu. Dodatkowo, by zweryfikować zasadność stosowania zaproponowanych metod, dokonano oceny poszczególnych wariantów technologicznych procesu biostabilizacji, różniących się m.in. rodzajem substancji, którymi zaszczepiano pryzmy odpadów, a także temperaturą wewnątrz pryzmy i tonażem odpadów w pryzmach. W pracy dowiedziono, że oddziaływanie zapachowe jest najbardziej uciążliwe, zaś stężenie zapachu największe, w termofilowej fazie tlenowej biostabilizacji (pierwsze 2-3 tygodnie), gdy występować mogą największe deficyty tlenowe. Na podstawie uzyskanych wyników potwierdzono tezę, że badania olfaktometryczne, w szczególności prowadzone in situ, mogą – w połączeniu z używanymi obecnie metodami – stanowić odpowiednią metodę do monitorowania procesu stabilizacji tlenowej odpadów. W pracy wdrożono również zaproponowane metodyki celem oceny poszczególnych wariantów technologicznych procesu biostabilizacji, co przyczyniło się do wyboru najefektywniejszego rodzaju preparatu dodawanego do pryzm, biorąc pod uwagę zarówno stopień stabilizacji biologicznej odpadów, jak i zminimalizowanie uciążliwości zapachowej.

Słowa kluczowe: biostabilizacja, emisja związków złowonnych, mechaniczno-biologiczne przetwarzanie odpadów, olfaktometria, stężenie zapachu