Pożegnanie Profesora Karola Krajewskiego

Z głębokim żalem i smutkiem zawiadamiamy, że dnia 17 listopada 2021 roku, w wieku 92 lat, zmarł dr hab. inż. Karol Krajewski, profesor Politechniki Warszawskiej, specjalista w dziedzinie modelowania zjawisk przyrodniczych. Prekursor szerokiego zastosowania metod optymalizacyjnych, statystycznych i modelowania matematycznego w naukach o środowisku. Od 1970 roku kierownik Zakładu Zastosowań Metod Matematycznych Instytutu Inżynierii Środowiska. W latach 1993–1999 prodziekan Wydziału ds. nauki. Nauczyciel akademicki wielu generacji absolwentów naszego Wydziału, który potrafił swoim autorytetem motywować oraz wspierać kompetencję i umiejętności swoich wychowanków, człowiek niezwykle życzliwy ludziom. Najbliższym Pana Profesora wyrazy głębokiego współczucia składa Dziekan Wydziału Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej wraz z całą wydziałową społecznością.

Karol Lesław Krajewski (20 V 1929 – 17 XI 2021). Profesor Politechniki Warszawskiej. Urodził się we Lwowie. W 1940 roku został deportowany do Kazachstanu (b. ZSRR), gdzie przebywał do 1946 roku. Po powrocie do Polski w 1946 roku został przyjęty do Gimnazjum i Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości i w 1947 roku został przyjęty na Wydział Inżynierii Politechniki Warszawskiej. Studia I stopnia ukończył w 1953 roku, uzyskując tytuł inżyniera budownictwa wodnego. W roku 1960 uzyskał stopień magistra inżyniera budownictwa wodnego. Pracę zawodową rozpoczął 16 III 1953 roku w CBSiPBW „Hydroprojekt” w Warszawie, w Pracowni Budowli Piętrzących na stanowisku projektanta, a później st. projektanta. 1 IV 1955 roku został służbowo przeniesiony do nowo organizowanego Biura Studiów Gospodarki Wodnej Instytutu Budownictwa Wodnego PAN w Warszawie, gdzie brał udział w opracowaniu pierwszego w Polsce Planu Perspektywicznego Rozwoju Gospodarki Wodnej, zajmując się problemami zaopatrzenia w wodę gospodarki komunalnej i przemysłu. Za tę działalność otrzymał 22 VII 1957 roku Srebrny Krzyż Zasługi. Po likwidacji Biura Studiów Gospodarki Wodnej w 1960 roku podjął pracę w b. Państwowym Instytucie Hydrologiczno-Meteorologicznym, w Pracowni Metodyki Zakładu Prognoz Hydrologicznych na stanowisku asystenta, a następnie pełnił obowiązki kierownika Zakładu. Od 1 VII 1961 roku rozpoczął pracę w Politechnice Warszawskiej na stanowisku st. asystenta w Katedrze Hydrologii i Gospodarki Wodnej, a później adiunkta. W 1968 roku obronił pracę doktorską na temat: „Modelowanie cyfrowe gospodarki zbiornikowej oparte na zasadach metod Monte Carlo” i uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W roku 1970 został powołany na stanowisko docenta i kierownika Zakładu Zastosowań Metod Matematycznych. W czasie pracy w PW odbył staż naukowy w Moskiewskim Instytucie Energetycznym (6 miesięcy w 1967 roku). W 1970 roku przebywał na stażu zawodowym w firmie Water Resources Engineers Inc., Walnut Creek, Cal. U.S.A. w ramach The UN Vistula River Project. W 1990 roku przebywał jako Visiting Professor w Iowa Institute of Hydraulic Research, University of Iowa, USA (6 miesięcy). Autor lub współautor 26 artykułów i komunikatów naukowych oraz 29 prac badawczych niepublikowanych, również autor licznych recenzji wydawniczych (m.in. dla wydawnictw PW i PWN). Członek Komitetu Gospodarki Wodnej PAN (1970–1990). Członek Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN (1971–1974). Członek Sekcji Inżynierii i Gospodarki Wodnej Rady Naukowej Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej (1980–1991). Członek grupy roboczej zasobów wodnych IASH (1972). Członek grupy roboczej Hydrological Design Data for Water Res. Projects, WMO (1972). Członek Polskiego Komitetu Automatycznego Przetwarzania Informacji NOT (1966–1972). W czasie gdy na Wydziale powstawał Instytut Inżynierii Środowiska, objął kierownictwo Zakładu Zastosowań Metod Matematycznych, skupiając wokół siebie interdyscyplinarny zespół złożony z matematyków, informatyków i specjalistów w dziedzinie modelowania zjawisk przyrodniczych. Był nowatorem, prekursorem szerokiego zastosowania metod optymalizacyjnych, statystycznych i modelowania matematycznego w naukach o środowisku. Prowadził autorskie wykłady z optymalizacji i modelowania zjawisk przyrodniczych. Brał aktywny udział w wielu rządowych projektach naukowo-badawczych, w tym w programach PR7 i PR8, prowadzonych w latach 70. i 80. W latach 1993–1999 był prodziekanem Wydziału ds. nauki. W roku 1994 przedstawił pracę habilitacyjną „Sterowanie statystycznie optymalne termicznym reżimem odcinka rzeki poniżej miejsca zrzutu wody z układu chłodzenia elektrowni” i uzyskał stanowisko profesora PW. W roku 1999 przeszedł na emeryturę, pozostając w ścisłym kontakcie z zespołem naukowym Zakładu.
Wg monografii pt. Od inżynierii wodnej przez technikę sanitarną do inżynierii środowiska. W 100-letniej tradycji Politechniki Warszawskiej. Kulig A., Wojdyga K. (red.), Wydział WIBHiIŚ PW, Oficyna Wydawnicza ASPRA, Warszawa 2016. ISBN 978-83-7545-710-0; str. 164).