Pożegnanie Profesora Zbigniewa Szperlińskiego
Z głębokim żalem i smutkiem zawiadamiamy, że dnia 20 kwietnia 2024 roku, w wieku 92 lat, zmarł prof. dr hab. inż. Zbigniew Szperliński, od 1957 roku związany z Politechniką Warszawską, w latach 1985-2002 kierownik Zakładu Chemii Sanitarnej (od 1993 Zakładu Chemii Środowiska) Instytutu Systemów Inżynierii Środowiska, zaś w latach 1990–1993 Prodziekan ds. Nauczania Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej PW.
W Zmarłym tracimy Uczonego o wielkim autorytecie, propagatora badań nad procesami chemicznymi i radiochemicznymi zachodzącymi w środowisku, a przede wszystkim Człowieka ogromnej życzliwości i otwartości na innych.
Najbliższym Pana Profesora wyrazy głębokiego współczucia składa Dziekan Wydziału Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej wraz z całą wydziałową społecznością.
Cześć Jego pamięci!
Zbigniew Władysław Szperliński (4 IV 1932 – 20 IV 2024). Profesor zwyczajny, wybitny specjalista w zakresie chemii w inżynierii sanitarnej i ochronie środowiska. Ukończył liceum w Poznaniu (1952), a następnie Wydział Inżynierii Sanitarnej Politechniki Warszawskiej (1957), gdzie uzyskał tytuł magistra inżyniera urządzeń sanitarnych. Od lutego 1957 roku zatrudniony w Politechnice Warszawskiej jako nauczyciel akademicki. Zajmował kolejno stanowiska: asystenta, starszego asystenta, wykładowcy, adiunkta (1957–1986), docenta (1986–1993), profesora PW (1993–2002). Uzyskał stopnie naukowe: doktora nauk technicznych (1970), doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie chemii sanitarnej (1984), tytuł naukowy profesora nauk technicznych nadany przez Prezydenta RP (2003). W ramach kształcenia kadry naukowej wypromował 9 doktorów, w tym 4 nauczycieli akademickich, stanowiących kadrę naukowo-dydaktyczną Zakładu Chemii Środowiska, którym kierował w latach 1985–2002. Był recenzentem 14 rozpraw doktorskich, 6 habilitacyjnych, 59 projektów badawczych zlecanych przez Komitet Badań Naukowych. Autor i współautor wielu publikacji, monografii, artykułów, podręczników i skryptów, w tym podręcznika autorskiego pt. „Chemia w ochronie i inżynierii środowiska” (2002). Wykonał 78 ekspertyz i opracowań na rzecz przemysłu i gospodarki komunalnej. W latach 1990–1993 pełnił funkcję Prodziekana ds. Nauczania Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej. Jednocześnie w latach 1987–1991 pełnił funkcję konsultanta w Instytucie Melioracji Nawożenia i Upraw Zielonych w Falentach k. Warszawy. Był członkiem organizacji naukowych: Komitetu Gospodarki Wodnej PAN – Sekcja Ochrony Jakości Wód (1993–1998) oraz Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (1996–1998). Był rzeczoznawcą z listy Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w zakresie ochrony wód i powierzchni ziemi. W latach 2003–2008 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Ciechanowie na stanowisku profesora zwyczajnego. Za całokształt pracy naukowej i dydaktycznej został wyróżniony wieloma nagrodami rektorskimi oraz odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi (1977), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988), Medalem Edukacji Narodowej (2002), Medalem Okolicznościowym z okazji 5-lecia Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Ciechanowie (2006).