Witold Zygmunt (Witek) Wilewski
“100-tu Absolwentów na 100-lecie Wydziału”
Witold Zygmunt (Witek) Wilewski studiował na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej w latach 1961-1969. Początkowo wybrał on specjalizację UCZ (Urządzenia Cieplne i Zdrowotne) ale zmienił ją później na ZW (Zaopatrzenie w Wodę i Utrzymanie Czystości Środowiska) co przedłużyło okres jego studiów. Pracę magisterską zrobił pod kierunkiem Doc. Dr. Marka Romana, późniejszego Rektora Politechniki Warszawskiej, i po jej obronie w 1969 roku otrzymał tytuł Magistra Inżyniera Urządzeń Sanitarnych. Po uzyskaniu inżynierskiego dyplomu, zgodnie z obowiązującym wówczas ‘’nakazem pracy’’, podjąl pracę w Miejskim Przedsiębiorstwie Instalacji Domowych (MPiD) w Warszawie, gdzie w ciągu trzech lat awansował ze stanowiska Inżyniera Stażysty na stanowisko Kierownika Działu Technicznego.
Po zakończeniu okresu obejmującego ‘’nakaz pracy’’ Witek zatrudnił się w warszawskim Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego (BPBK) jako Starszy Asystent Projektanta. Tam po kilku latach awansował na stanowisko Projektanta i zajmował się projektowaniem miejskich sieci kanalizacyjnych, pompowni i oczyszczalni ściekow. BPBK przeksztalciło się z czasem w Centrum Techniki Komunalnej (CTK) i utworzyło Dział Eksportu ‘’Urbimex’’. Ten dział miał za zadanie pozyskiwanie zagranicznych kontraktów dla inżynierskich usług biura. Pierwszym kontraktem podpisanym przez ‘’Urbimex’’ był kontrakt na uruchomienie i wstępną obsługę miejskiej oczyszczalni scieków w drugim co do wielkości mieście Libii – Bengazi. Witek zgłosił się do pracy na tym kontrakcie i w 1975 roku został zatrudniony na bengazyjskiej oczyszczalni jako Kierownik Zmiany.
Na oczyszczalni ścieków w Bengazi, Libia (Witek pierwszy z lewej). Rok 1976.
Po półtorarocznym okresie pracy w Libii Witek powrócił na swoje dawne stanowisko Projektanta w CTK. ‘’Urbimex’’ podpisał jednak kolejny kontrakt w Libii i w 1979 roku Witek został tam ponownie wysłany. Tym razem jako Główny Inżynier od Irygacji przy realizacji opracowanego w CTK projektu nawadniania pól położonych na przedmieściach Bengazi zwanych ‘’Guarsza’’ przy użyciu wody odzyskanej ze ścieków oczyszczonych na uruchomionej wcześniej przez ‘’Urbimex’’ miejskiej oczyszczalni. Ten jego drugi libijski kontrakt zakończył się w 1981 roku akurat wtedy kiedy w Polsce wprowadzono ‘’stan wojenny’’. W tej sytuacji Witek zdecydował się kontynuować dalej swoją pracę w Libii, tym bardziej że jego oryginalny pracodawca, którym było libijskie Ministerstwo Rolnictwa, zaproponował mu dalszy indywidualny już kontrakt.
Na projekcie irygacyjnym ‘’Guarsza’’ w Libii. Rok 1980.
Po niecałym roku pracy na tym indywidualnym kontrakcie i przy trwającym wciąż w Polsce ‘’stanie wojennym’’ Witek postanowił wyjechać z żoną i synem, którzy mu w Libii towarzyszyli, do Kanady. W lecie 1982 roku przyleciał on wraz z rodziną do Toronto jako turysta. Kanada, z uwagi na sytuację panującą wówczas w Polsce wprowadziła ułatwienia dla Polaków i ich obywatelom przebywającym wtedy z wizytą w Kanadzie dawała prawo tymczasowego rocznego pobytu oraz prawo pracy, a tym którzy chcieli pozostać tam na stałe pozwalała na wszczęcie postępowania prowadzącego do uzyskania tzw. ‘’Landed Immigrant Status’’ bez konieczności opuszczenia Kanady co było normalnie wymagane w takich przypadkach. Witek skorzystał z tych wprowadzonych ułatwień i został z rodziną w Toronto.
Aby pracować w Kanadzie na stanowisku inżyniera należało jednak uzyskać najpierw lokalną Licencję Inżynierską. Wymagało to posiadania minimum rocznego kanadyjskiego doświadczenia zawodowego (tzw. ‘’Canadian Experience’’) oraz zdania wyznaczonych egzaminów. Prócz tego w Kanadzie panowała wówczas recesja i trudno było znaleźć pracę. W tej sytuacji Witek (angielska pisownia tego imienia to ‘’Vitek’’ i w Kanadzie tak jest ono pisane) zatrudnił się początkowo w Toronto jako robotnik a następnie operator na jednej z miejskich oczyszczalni ścieków zwanej ”Highland Creek Treatment Pant” i zaczął przygotowywać się do egzaminów na inżynierską licencję. W międzyczasie awansował on w pracy ze stanowiska Operatora na kierownicze stanowisko zwane ‘’Chief Operator’’.
Pierwsza praca w Toronto. “Highland Creek Plant”. Rok 1982.
W 1985 roku Witek zdał wymagane egzaminy i organizacja regulująca sprawy zawodu inżyniera w Prowincji Ontario (Association of Professional Engineers of Ontario) przyznała mu licencję inżynierską a tym samym prawo wykonywania tego zawodu w Ontario. Następnego roku otrzymał on w pracy stanowisko inżyniera. Z czasem uzyskał on dalsze awanse w dziale Kontroli Wód Przed Zanieczyszczeniem (Water Pollution Control Division) Metropolii Toronto zwanej w skrócie METRO. Najpierw awansował na stanowisko Starszego Inżyniera (Senior Enginner), później na stanowisko Menadżera drugiej największej w mieście oczyszczalni ścieków zwanej ‘’Humber Treatment Plant’’, następnie na stanowisko Naczelnego Inżyniera d/s Technicznych (Chief Engineer, Technical Services) a w końcu objął on stanowisko Wicedyrekrora całego działu (Assistant Director Water Pollution Control) i był odpowiedzialny za obsługę głównej sieci kanalizacyjnej oraz czterech oczyszczalni ścieków tej największej w Kanadzie, ponad czteromilionowej metropolii.
Witek w swoim biurze w Toronto. Rok 2000.
Pracując w zarządzie miasta Toronto Witek angażował się w swoim zawodzie społecznie piastując takie stanowiska jak ‘’Sponsor of the University of Toronto Extern Program for Engineers’’ (Sponsor Programu Treningowego Uniwersytetu Torontońskiego dla Inżynierów) , ‘’Assistant Coordinator of the Metro Toronto Works Department’s Quality Circle Program’’ (Wicekoordynator Koła Racjonalizacji Departamentu Robót Mteropolii Toronto) a także ‘’Chair of the Canadian Water & Wastewater Association’s National Effluent Committee’’ (Przewodniczący Narodowego Komitetu Oceny Jakości Odpływów z Oczyszczalni Kanadyjskiego Stowarzyszenia d/s Wody i Ścieków).
W 1998 roku Witek, po zdaniu wymaganego egzaminu, otrzymał tytuł Dyplomanta Amerykańskiej Akademii Inżynierów Środowiska (Diplomate of the American Academy of Environmental Engineers) w dziedzinie wody i ścieków i wkrótce potem został zaangażowany przez międzynarodową Federację Środowiska Wodnego (Water Environment Federation), mającą siedzibę w Stanach, jako ich ekspert w programie pomocy krajom wschodniej i środkowej Europy dotyczącym ochrony środowiska. W ramach tego programu tego samego roku został wysłany z wizytą do Krakowa aby doradzić władzom miasta jak przeciwdziałać zanieczyszczeniu sztucznego zbiornika wody na rzece Raba w Dobczycach służącego jako źródło wody pitnej dla Krakowa.
Witek przepracował w zarządzie miasta Toronto 26 lat i w 2008 roku skończył tam swoją karierę.
Powyżej upominek otrzymany od pracowników Działu, którego był Wicedyrektorem, z okazji odejścia Witka na emeryturę oraz podziękowanie za jego 26-letnią pracę od Prezydenta i Zarządu Miasta Toronto.
Choć miał już przyznaną emeryturę Witek nie zaprzestał aktywności zawodowej. Był członkiem ‘’Canadian Standrads Association’’ – jednostki opracowującej i publikującej kanadyjskie standardy a także ekspertem w dziedzinie wody i ścieków federalnej organizacji rządowej ‘’Standards Council of Canada’’ zajmującej się sprawami krajowej oraz międzynarodowej standardyzacji w róznych dziedzinach.
Na dorocznej konferencji Canadian Standards Association. Victoria, Britiolumbiash C. Rok 2008.
Od 2001 roku Witek reprezentował Kanadę przy opracowywaniu standardów ISO (International Standards Organzation czyli Międzynarodowej Organizacji d/s Standardów) dotyczących wszelkich zagadnień związanych z wodą. Dzięki tej pracy odwiedził on wiele ciekawych krajów i poznał ciekawych ludzi ze swego zawodowego środowiska, jako że spotkania robocze technicznych grup ISO odbywają się w najróżniejszych krajach członkowskich tej organizacji na całym świecie.
Na sesji plenarnej ISO w Tokio, Japonia. Rok 2007.
Na sesji plenarnej ISO w Shenzhen, Chiny. Rok 2017.
Na sesji plenarnej ISO w Sydney, Australia. Rok 2018.
Przy rzymiańskim akwedukcie. Casearea, Izrael. Rok 2018.
Po odejściu z Zarządu Miasta Toronto Witek podjął pracę w Ontaryjskim Ministerstwie Środowiska (Ontario Ministry of the Environment) na stanowisku Starszego Inżyniera w Dziale Oceny i Zatwierdzeń projektów dotyczących wody, ścieków i odpadów miejskich (Environmental Assessment & Approval Branch). Ta biurokratyczna praca nie bardzo mu jednak odpowiadała więc po pół roku przeniósł się do innej parcy tym razem w Federalnym Ministerstwie d/s Indian i Terenów Północnych (Indian & Northern Affiars Canada). Tam w Dziale Technicznym pracował na stanowisku Starszego Inżyniera zajmując się projektami komunalnymi (głównie z dziedziny wody i ścieków ale nie tylko) dla osiedli indiańskich położonych w Prowincji Ontario, które to projekty finansował rząd. Ta bardzo ciekawa praca pozwoliła mu poznać życie i zwyczaje kanadyjskich Indian a także zaprzyjaźnić się z wieloma z nich.
Z kanadyjskimi Indianami w czasie obchodow ‘’National Aboriginal Day’’. Toronto, 2010.
Dyplom uznania przyznany Witkowi przez Ministerstwo d/s Indian i Terenów Północnych.
Witek przeszedł ostatecznie na emeryturę w 2015-tym roku (powyżej podziękowanie od Premiera Kanady za jego siedmioletnią pracę dla Ministerstwa d/s Indian i Terenów Północnych) ale wciąż partycypuje jako kanadyjski ekspert w opracowywaniu międzynarodowych standardów ISO w dziedzinie wody.
W listopadzie 2015 roku Witek przyleciał specjalnie z Toronto do Warszawy aby wziać udział w Uroczystej Sesji z okazji 100-lecia Odnowienia Tradycji Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej a w październiku 2019 roku na specjalnie zorganizowaną uroczystość wręczania ‘’Złotych Dyplomów’’ absolwentom Wydziału, którzy ukończyli studia 50 lat wcześniej i odebrał na niej swój ‘’Złoty Dyplom’’.
