Pracownicy Wydziału w Powstaniu Warszawskim

1 sierpnia, żołnierze 3 Batalionu Pancernego AK “Golski” opanowali ulicę Mokotowską (od Placu Zbawiciela), Polną, Emili Plater, Lwowską, Śniadeckich i Noakowskiego. Zajęli również budynki Politechniki Warszawskiej. W nocy z 1 na 2 sierpnia umocnili teren barykadami i przygotowali do dalszych działań bojowych. Gen. Pełczyński uważał, że bój będzie krótki, potrwa parę dni, nie dłużej jak tydzień. W rzeczywistości, trwał 63 dni i pochłonął ponad 150 000 ofiar. Jak napisano w monografii Wydziału, “okres okupacji i Powstania Warszawskiego spowodował również bezpowrotne zniszczenie bezcennego i związanego ściśle z Wydziałem Laboratorium Wodnego, z trudem odbudowanego po walkach we wrześniu 1939 roku. Całkowicie zniszczona została przedwojenna Katedra Wodociągów i Kanalizacji. Zaginęły bardzo cenne modele armatury, konstrukcji i urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, została niszczona lub zrabowana zakładowa biblioteka, z której pozostały zaledwie mniej wartościowe szczątki. Nie zachowały się jakiekolwiek ślady dorobku poprzedniej Katedry i studentów, a więc pracę po wojnie rozpoczynano od podstaw. Gmach Główny został całkowicie wypalony, stropy nad trzecim piętrem zawalone, a pozostałe silnie uszkodzone. Część środkowa audytoryjna była wysadzona w powietrze, ściana od ul. Nowowiejskiej zniszczona wybuchem „Goliata”, konstrukcje dachowe nad Dużą Aulą uszkodzone pociskami artyleryjskimi. Spaleniu i grabieży uległy kolekcje książek i niepowtarzalne zbiory tematyczne profesorów Politechniki Warszawskiej. Do strat należy także zaliczyć nieogłoszone drukiem prace naukowe, niewydane dyplomy, przerwanie kontaktów polskich uczonych ze światem nauki poza granicami” [5].

To na Placu Politechniki rozegrał się jeden z ostatnich aktów Powstania. 9 października 1944 roku żołnierze kampanii osłonowych – ok. 100 żołnierzy z batalionu “Kiliński” i 70 z “Kedywu Kolegium C” złożyli tam broń udając się do niewoli. Jako ostatni oddział wychodzący z Warszawy mieli możliwość wyjścia w zwartym szyku, z flagą narodową i białą bronią [7].