Wspomnienie zmarłych pracowników naszego Wydziału w latach 2019-2020
(…) “Umarłych wieczność dotąd trwa,
dokąd pamięcią im się płaci”*
Lidia Gajkowska-Stefańska (18.I.1944-24.VIII.2020)
Doktor inżynier, wieloletnia nauczycielka akademicka, specjalistka z zakresu technologii wody i ścieków. Pochowana na Cmentarzu Służewskim (na zachód od alei głównej, linia 38 grób 96) przy ul. Wałbrzyskiej (tzw. Nowy Służew) w Warszawie.
Stanisław Gajowniczek (13.V.1940-30.VI.2020)
Doktor inżynier, specjalista budownictwa wodnego i inżynierii wodnej. W latach 1970–1994 pełnił funkcję kierownika Zespołu Konstrukcji Hydrotechnicznych, 1976–1980 – sekretarza komisji rekrutacyjnej, 1991–1993 – zastępcy dyrektora ds. współpracy z przemysłem w Instytucie Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego. Pochowany na Cmentarzu Północnym (kwatera D-I-12, rząd 4, miejsce 8) przy ul. Wóycickiego 14 w Warszawie.
Marek Nawalany (12.IX.1947 – 21.V.2020)
Profesor, wybitny specjalista w zakresie hydrologii, gospodarki wodnej, hydrogeologii i inżynierii środowiska. Dyrektor Instytutu Systemów Inżynierii Środowiska w latach 1992-1999. Kierownik Zakładów: Ochrony Środowiska Miejskiego w latach 2003-2004, Gospodarki Wodnej i Hydrologii w latach 2005-2007, Ochrony i Kształtowania Środowiska w latach 2007-2011 oraz Katedry Ochrony i Kształtowania Środowiska w latach 2011-2018. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera HE, rząd 4, miejsce 5) przy ul. Rakowicka 26 w Krakowie.
Anna Elżbieta Trykozko (16.IV.1961-13.VI.2019)
Doktor habilitowana inżynier, specjalistka z zakresu inżynierii środowiska. W latach 1992-1994 organizatorka i kierowniczka pierwszych anglojęzycznych studiów podyplomowych „Advanced Environmental Sanitation” (AES) oraz „Environmental Sanitation and Management” (ESM). W latach 1991-2002 założycielka i wieloletnia redaktorka naczelna „Biuletynu Informacyjnego” Instytutu Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej. Pochowana na Cmentarzu Parafialnym w Ołtarzewie przy ul. Parkowa 20 w Ożarowie Mazowieckim.
Henryk Piwkowski (1930-1.VI.2019)
Doktor, specjalista z zakresu nauk przyrodniczych, meteorolog, synoptyk. W latach 80. kierownik Zakładu Meteorologii Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowska 1 w Warszawie.
Irena Ślusarska (28.VI.1925-16.II.2019)
Starszy bibliotekarz Biblioteki WISiW i WIŚ Politechniki Warszawskiej, związana z PW od 1989 roku. Wcześniej długoletni pracownik Polskiego Radia. Pochowana na Cmentarzu Bródnowskim (kwatera 36B, rząd 1, miejsce 22), ul. św. Wincentego 83 w Warszawie.
Zygmunt Boretti (1 XI 1906-31 V 1984)
Profesor nauk technicznych Politechniki Warszawskiej, specjalista konstrukcji hydrotechnicznych, twórca polskiej szkoły konstrukcji metalowych w budownictwie wodnym, kierownik Zakładu Konstrukcji Budowlanych i Wodnych w Katedrze Budownictwa Ogólnego i Konstrukcji Budowlanych. W latach 1952-56 dziekan Wydziału budownictwa Wodnego, prorektor Politechniki Warszawskiej (1956-1959), od 1970 kierownik Zakładu Budownictwa Wodnego w Instytucie Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego. Przewodniczący komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskie Akademii Nauk. Pochowany: grób rodzinny (kwatera 43, rząd 1, miejsce 17/18) na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Edward Światopełk-Czetwertyński (28 VI 1901 – 28 I 1987)
Pr0fesor hydrauliki i hydrologii Politechniki Warszawskiej, wybitny specjalista hydromechanik. W latach 1945–1946 był kierownikiem Katedry Wodociągów i Kanalizacji, w latach 1946–1950 Katedry Hydrauliki i Hydrologii. W latach 1950–1951 pełnił funkcję dziekana Wydziału Inżynierii. Był organizatorem i pierwszym dziekanem nowego Wydziału Budownictwa Wodnego (1951–1952), na który przeniósł swoją katedrę. Po połączeniu wydziałów od 25 XI 1960 roku kierował Katedrą Hydrauliki i Mechaniki Cieczy i Gazów na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej. 1 X 1971 roku przeszedł na emeryturę. Pochowany: grób rodzinny (kwatera 140, rząd 3, miejsce 16) na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Mirosław Danilewicz (1927-13 III 2015)
Magister inżynier wykładowca, nauczyciel akademicki Politechniki Warszawskiej, specjalista z zakresu regulacji rzek, żeglugi śródlądowej oraz budowy i funkcjonowania portów rzecznych. Asystent prof. Wiktora Mamaka, z którym w latach 50. XX w. współorganizował Katedrę Dróg Wodnych i Regulacji Rzek na Wydziale Budownictwa Wodnego PW. Wychowawca i promotor licznej rzeszy absolwentów specjalności Budownictwo Wodne oraz Inżynieria Wodna. Żeglarz-instruktor i motorowodniak, wykonał wiele pomiarów i badań na rzekach Polski, niedościgniony praktyk w dziedzinach, którymi się zajmował. Pochowany: grób rodzinny (kwatera 39, rząd 4, miejsce 2) na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Wiesław Franciszek Depczyński (19 X 1929 – 20 XI 2019)
Doktor inżynier, docent Politechniki Warszawskiej, specjalista hydrotechniki i inżynierii wodnej. Od 1955 roku zatrudniony w Politechnice Warszawskiej, w Katedrze Budowy Zbiorników i Siłowni Wodnych, kierowanej przez prof. Zbigniewa Zmigrodzkiego. Zawodowo przez cały czas pracy (1955–1995) związany z Politechniką Warszawską. Był dwukrotnie zastępcą dyrektora Instytutu Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego, zastępcą dyrektora Instytutu Inżynierii Środowiska jako kierownik Kierunku 0l w Rządowym Programie Badawczo-Rozwojowym PR-7 „Kształtowanie i wykorzystanie zasobów wodnych”, dyrektorem Instytutu Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego, jak też delegatem Rady Wydziału – członkiem Senatu Politechniki (dwie kadencje). Od 15 XII 1968 do 31 XII 1972 roku był dyrektorem Instytutu Gospodarki Wodnej. Pochowany: kolumbarium Q5-I-3, na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Romuald Jasiewicz (19 XII 1913–31 XII 1989)
Profesor nauk technicznych Politechniki Warszawskiej, specjalista hydrotechnik. Od 1953 roku związany z Katedrze Dróg Wodnych i Regulacji Rzek na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Warszawskiej. Od 1963 roku p.o. kier. Katedry Dróg Wodnych i Regulacji Rzek Wydziału Inżynierii sanitarnej i Wodnej, od 1967 roku kierownik Katedry DWiRRz Wydział ISiW. Był prodziekanem tego Wydziału (V 1969–VIII 1970) i dyrektorem Instytutu Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego (1971–1975). Do przejścia na emeryturę w 1984 roku kierował Zakładem Budownictwa Wodnego. Pochowany: grób rodzinny (kwatera 255, rząd 1, miejsce 18) na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Julian Lambor (15 I 1901 – 14 IX 1973)
Profesor nauk technicznych Politechniki Warszawskiej, wybitny hydrolog i geofizyk, w 1951 roku habilitował się na Wydziale Inżynierii Politechniki, zaś od 1953 roku samodzielny pracownik naukowy w Katedrze Budowy Dróg Wodnych i Regulacji Rzek na Wydziale Budownictwa Wodnego. W latach 1955–1956 dziekan Wydziału Budownictwa Wodnego, od 1961 roku kierownik Katedry Hydrologii i Gospodarki Wodnej na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej. Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk, prezes Polskiego Towarzystwa Meteorologicznego i Hydrologicznego, przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Geofizyk PAN. Pochowany: grób rodzinny (kwatera 161, rząd 4, miejsce 34) na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Wiktor Mamak (23 III 1902– 28 IV 1963)
Profesor nadzwyczajny nauk technicznych Politechniki Warszawskiej, specjalista budownictwa wodnego, od 1949 roku prof. nadzwyczajny, kierownik Katedry Dróg Wodnych i Regulacji Rzek. W latach 1956-1961 dziekan Wydziału Budownictwa Wodnego. Członek Komitetu Gospodarki Wodnej PAN, Rady Naukowej Instytutu Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku, Polskiego Związku Inżynierów Budowlanych w Toruniu oraz dożywotnim członkiem Międzynarodowych Kongresów Żeglugi (PIANC) w Brukseli. Pochowany: grób rodzinny (kwatera 204, rząd 6, miejsce 9) na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Ignacy Dominik Radziszewski (19 I 1869–5 VII 1944)
Profesor nauk technicznych Politechniki Warszawskiej, wybitny specjalista za zakresu hydrauliki, budowy machin wodnych, mechaniki teoretycznej i statyki wykreślnej. Od 1906 roku wykładowca w Szkole Mechaniczno-Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda, dyrektor tej szkoły w latach 1916-1919. W 1914 roku sekretarz Komisji Politechnicznej, powołanej do opracowania programu Politechniki Warszawskiej. Od 1919 roku profesor zwyczajny, kierownik Katedry Wodociągów i Kanalizacji na Wydziale Inżynierii Wodnej (od 1933 roku Wydział Inżynierii). W latach 1919-1921 rektor Politechniki Warszawskiej, zaś w latach 1921-1923 prorektor PW. Prezes i członek Stowarzyszenia Techników Polskich w Warszawie, wiceprezes Związku Polskich Zrzeszeń Technicznych. Pochowany: grób rodzinny (kwatera 143, rząd 4, miejsce 30) na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Kazimierz Rodowicz (14 I 1885-19 IV 1951)
Profesor budownictwa wodnego Politechniki Warszawskiej, specjalista hydrotechnik. Od II 1946 na Wydziale Inżynierii PW roku , od 1951 kierownik w Katedrze Budownictwa Wodnego II, doradca Rady Technicznej (później Komunikacyjnej) Ministerstwa Komunikacji (1945–1950), członek Rady Nadzorczej Spółki „Polska Żegluga na Odrze” (1946–1948) oraz Polsko-Czechosłowackiego Komitetu Studiów ds. Drogi Wodnej Odra–Dunaj (1948–1949). Od XI 1949 roku był członkiem zwyczajnym Warszawskiego Tow. Naukowego. Pochowany: grób rodzinny (kwatera 228, rząd 1, miejsce 12) na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Mieczysław Szczęsny Rybczyński (20 XI 1873–23 I 1937)
Profesor budownictwa wodnego Politechniki Warszawskiej, specjalista hydrotechnik. Od 1919 roku związany z PW, z Katedrą Budownictwa Wodnego, od 1926 roku kierownik Katedry Budownictwa Wodnego II. Przewodniczący Komisji Wodnej Polskiego Komitetu Energetyki, prezes Towarzystwa Geofizycznego, członek korespondentem, a od 1936 roku członkiem zwyczajnym Akademii Nauk Technicznych. W Polsce Niepodległej organizował administrację techniczną kraju. Zajmował stanowiska: szefa sekcji administracyjnej Ministerstwa Robót Publicznych (8 II 1919–24 XII 1920), wiceministra (15 XII 1921–31 VIII 1922), a następnie do maja 1926 roku kierownika Ministerstwa Robót Publicznych (31 VIII 1922–30 IX 1922 w gabinecie Juliana Nowaka, 19 XII 1923–14 XI 1925, 7–13 II 1926, 20 IV–5 V 1926 i 10–12 V 1926). Pochowany: grób rodzinny (kwatera 68, rząd 5, miejsce 10) na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Andrzej Stefan Szamowski (1 VIII 1938–7 XII 2015 Warszawa)
Doktor inżynier nauk technicznych Politechniki Warszawskiej, specjalista w dziedzinie budownictwa wodnego, wychowawca młodzieży akademickiej oraz członek wielu organizacji technicznych. Jako wyróżniający się student, pod koniec lat 60. już rozpoczął pracę w Katedrze Zbiorników i Siłowni Wodnych. Po rozpoczęciu pracy w Katedrze podjął się organizacji Laboratorium Wodnego, w którym do 1970 roku pełnił obowiązki inżyniera naukowo-technicznego. W latach 1991–1994 rozstał się z Politechniką Warszawską i podjął się pracy nad budową stopnia wodnego zbiornika do nawodnień rolniczych na rzece Sly w górach Atlasu w Algierii. Oprócz pracy zawodowej był czynnym członkiem wielu organizacji technicznych i doradczych, takich jak: Towarzystwo Elektrowni Wodnych, Rada Regionu Wodnego Środkowej Wisły (sekretarz), Wydział Nauk Technicznych NOT (członek honorowy), Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych NOT. Ponadto współtworzył Stowarzyszenie Absolwentów Budownictwa Wodnego i Gospodarki Wodnej Politechniki Warszawskiej, którego był wieloletnim prezesem. Był również przewodnikiem w Studenckim Kole Przewodników Beskidzkich. Jego hobby to żeglarstwo, wielokrotnie zdobywał tytuł Mistrza Polski w klasie Hornet, reprezentował również barwy narodowe w regatach o Mistrzostwo Europy i Świata. Pochowany: grób rodzinny (kwatera 238, rząd 6, miejsce 1) na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Zbigniew Zmigrodzki (15 VII 1906 Wilno – 16 IV 1963 Warszawa)
Inżynier budownictwa wodnego, profesor Politechniki Warszawskiej. W 1928 roku, jeszcze jako student, objął asystenturę w Katedrze Statyki Budowli i Wytrzymałości Materiałów PW. Podczas okupacji pracował oficjalnie na stanowisku kierownika Wydziału Zbiorników w ówczesnym Urzędzie Dróg Wodnych (Strombauamt) w Warszawie. Po wojnie do 1953 roku był naczelnikiem Wydziału Zbiorników i dyrektorem Departamentu Dróg Wodnych Ministerstwa Komunikacji. Po odejściu z Ministerstwa Komunikacji kontynuował pracę w PAN, poświęcając się energetyce wodnej. Jako sekretarz Komitetu Inżynierii i Gospodarki Wodnej uczestniczył w pracach nad Perspektywicznym Planem Gospodarki Wodnej. Mianowany w 1954 roku profesorem nadzwyczajnym pełnił swe funkcje na Wydziale Inżynierii Sanitarnej (od 1960 roku Inżynierii Sanitarnej i Wodnej) PW do dnia śmierci, tj. do 16 IV 1963 roku, członek rad naukowych i technicznych wielu stowarzyszeń oraz stałym doradcą państwowych biur projektowych. Był znawcą i miłośnikiem muzyki, próbującym sił jako pianista. Zapalony szachista i brydżysta. Pochowany: grób rodzinny (kwatera 275, rząd 5, miejsce 6) na Cmentarzu Powązkowskim, ul. Powązkowskiej 1 w Warszawie.
Cześć Ich pamięci!
Uprzejmie dziękujemy za pomoc oraz za wszystkie dane “adresowe” grobów prezesowi zarządu Stowarzyszenia Absolwentów Budownictwa Wodnego i Gospodarki Wodnej Politechniki Warszawskiej – dr hab. inż. Pawłowi Popielskiemu, prof. uczelni – Dzieknowi WIBHiIŚ PW oraz za pomoc biograficzną – doc. dr inż. Piotrowi Kuźniarowi
*Wisława Szymborska “Rehabilitacja” (1956)