Początki
Historyczne początki Politechniki Warszawskiej i wydziału, który był prekursorem wydziału Inżynierii Środowiska datuje się na rok 1915, chociaż już w roku 1901 rozpoczął się rok akademicki w obiektach będących obecnie własnością Politechniki Warszawskiej. Jednak ten okres nie jest włączony do naszej historii gdyż był to instytut techniczny z rosyjskim językiem wykładowym, z rosyjską kadrą dydaktyczną, studentami byli jednak w większości Polacy.
W 1915 roku w organizowanej wówczas Politechnice Warszawskiej powstały 4 wydziały, w tym Wydział Inżynierii Budowlanej i Rolnej. Z tego wydziału wyodrębnił się Wydział Inżynierii Rolnej, przemianowany w 1917 roku na Wydział Inżynierii Wodnej. Program nauczania na Wydziale Inżynierii Wodnej zbliżony był do programu odpowiedniego Wydziału Politechniki Lwowskiej, obejmował 4 lata studiów i uwzględniał kształcenie na dwóch specjalnościach: Budownictwo Wodne i Melioracje Rolne. Ustalenie całkowitego programu trwało do roku 1918. Myślą przewodnią programu dla obu sekcji była zasada jednakowych podstaw wykształcenia inżynierskiego dla wszelkich specjalności opartych na naukach fizyko-matematycznych, dlatego pierwsze dwa lata studiów wspólne dla obu sekcji poświęcono przedmiotom teoretycznym, a dwa kolejne lata obejmowały studia specjalne. Studia teoretyczne uzupełniane były 2-miesięczną praktyką. Zakończeniem studiów była praca dyplomowa oraz egzamin pisemny i ustny. Ilość studentów wstępujących na wydział Inżynierii Wodnej wynosiła w pierwszych latach około 60, w następnych wzrastała nawet do stukilkudziesięciu osób. Pierwsze egzaminy dyplomowe odbyły się w kwietniu 1921 roku.
XX-lecie międzywojenne
Okres XX-lecia międzywojennego to czas dwukrotnej reorganizacji Wydziału – w roku 1934/35 utworzono Wydział Inżynierii z Oddziałem Budownictwa Wodnego i Melioracji, aby w roku 1939 ponownie przywrócić samodzielny Wydział Inżynierii Wodnej.
Czołowymi przedstawicielami budownictwa wodnego w Politechnice Warszawskiej w tym okresie byli profesorowie: Karol Pomianowski (1848-1974) – w zakresie budowy siłowni i zbiorników wodnych, Mieczysław Rybczyński (1873-1937) – w zakresie hydrologii, regulacji rzek i dróg wodnych oraz Czesław Skotnicki (1972-1945) – w zakresie melioracji. Stworzyli oni tzw. szkołę warszawską budownictwa wodnego, której znamienną cechą było, jak to określono na I Kongresie Nauki Polskiej (1954 r.) – ?odwrócenie się od drobnych zagadnień lokalnych i zwrócenie głównej uwagi na energetykę wodną, zapory i zbiorniki? oraz kompleksowe ujmowanie zagadnień budownictwa wodnego i gospodarki wodnej. Istotne znaczenie dla ukształtowania takiego właśnie kierunku działalności dydaktycznej i naukowej miały osobiste sugestie prof. Gabriela Narutowicza, Prezydenta RP, słynnego konstruktora budowli hydrotechnicznych. Duże ogólne znaczenie dla rozwoju kierunku budownictwa wodnego w okresie międzywojennym miała też działalność profesorów: Antoniego Ponikowskiego i Edwarda Warchałowskiego.
II wojna światowa
Wybuch wojny w 1939 r. przerwał normalną pracę Politechniki Warszawskiej, ale nie zahamował jej całkowicie. Odbywała się ona nadal w formie tajnego nauczania i ukrywanej przed niemieckim okupantem pracy naukowej. Okres okupacji i powstania warszawskiego spowodował zniszczenie budynków, laboratorium wodnego, pomocy naukowych, zdewastowanie bibliotek zakładowych i urządzeń dydaktycznych.
Dotkliwe straty nie ominęły również kadry naukowej budownictwa wodnego: zmarli wówczas m.in. profesorowie starszej generacji – Czesław Skotnicki i Ignacy Radziszewski, a w walce z okupantem zginęli prof. Kazimierz Wóycicki i adiunkt Stanisław Kietliński.
Po roku 1945
Po II wojnie światowej, gdy z gruzów podniosła się Politechnika Warszawska, odrodził się też Wydział Inżynierii. Na tym Wydziale podjął działalność Oddział Budownictwa Wodnego. Szczególnie duże zasługi dla reaktywowania studiów budownictwa wodnego na Politechnice Warszawskiej położyli profesorowie Kazimierz Rodowicz, Edward Czetwertyński, Zygmunt Boretti i Zbigniew Żmigrodzki oraz adiunkt Maria Daszkiewicz.
Wydział Inżynierii Sanitarnej (1950-1960)
W 1950 r. został wyodrębniony z Wydziału Inżynierii nowy Wydział Inżynierii Sanitarnej, który wcześniej miał swój częściowy odpowiednik na Wydziale Inżynierii w postaci Oddziału Miejskiego.
Organizatorem Wydziału Inżynierii Sanitarnej i jego pierwszym dziekanem był prof. Włodzimierz Skalmowski. Wydział ten miał początkowo 9 katedr: Geometrii Wykreślnej, Budownictwa, Biologii Sanitarnej, Technologii Wody i Ścieków, Techniki Sanitarnej, Wodociągów i Kanalizacji, Ogrzewania i Wietrzenia, Mechanicznych Urządzeń Sanitarnych oraz Urządzeń Kotłowych i Gospodarki Cieplnej. W 1957 roku utworzono dziesiątą katedrę Chemii Sanitarnej. Kształcenie odbywało się na czterech specjalnościach: Wodociągi i Kanalizacja, Technologia Wody i Ścieków, Technika Sanitarna oraz Urządzenia Cieplne i Zdrowotne.
Szczególnie duże zasługi w rozwoju Wydziału Inżynierii Sanitarnej w pierwszych latach jego istnienia położyli profesorowie: Włodzimierz Skalmowski, Zygmunt Rudolf, Ignacy Piotrowski, Mieczysław Nierojewski, Edward Otto, Władysław Danilecki, Leon Bożko, Zygmunt Pieślak, Stefan Kołodziejczyk, Teodor Kirkor i Witold Hermanowicz.
Wydział Budownictwa Wodnego (1951-1960)
W 1951 r. Oddział Budownictwa Wodnego został wyodrębniony z Wydziału Inżynierii w samodzielny Wydział Budownictwa Wodnego, którego organizatorem i pierwszym dziekanem był prof. E.Czetwertyński. Początkowo na nowym Wydziale znalazło się pięć katedr: Dróg Wodnych i Regulacji Rzek, Budowy Zbiorników i Siłowni Wodnych, Hydrauliki i Hydrologii, Mechaniki Budowli oraz Budownictwa. W następnych latach powstały jeszcze dwie katedry: Geologii Inżynierskiej (1957 r.) i Budownictwa (1960 r.).
Wyodrębniony wydział rozwinął działalność dydaktyczną prowadząc początkowo specjalność: Budownictwo Śródlądowe, a następnie również specjalności: Gospodarka Wodna oraz Hydrologia i Meteorologia. Ponadto w 1950 r. zorganizowano Kurs Hydrograficzny na poziomie inżynierskim, a w 1955 r. – na poziomie magisterskim, na potrzeby kształcenia personelu dla ówczesnego Państwowego Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego.
Szczególnie duże zasługi we wczesnym powojennym rozwoju Wydziału Budownictwa Wodnego położyli profesorowie: Edward Czetwertyński i Julian Lambor (członkowie PAN) oraz Wiktor Mamak i Zygmunt Boretti.
Wydział Inżynierii Sanitarnej i Wodnej (1961-1993)
W 1961 r. dwa Wydziały – Budownictwa Wodnego i Inżynierii Sanitarnej – połączono w Wydział Inżynierii Sanitarnej i Wodnej obejmujący 15 katedr. Organizatorem i pierwszym dziekanem wydziału był prof. Władysław Danilecki.
Początkowo Wydział Inżynierii Sanitarnej i Wodnej prowadził dwa kierunki studiów: Inżynieria Środowiska oraz Budownictwo Wodne. Po kilku latach utworzono trzeci kierunek studiów – Hydrologia Techniczna i Meteorologia Techniczna z dwiema specjalnościami: Hydrologia Techniczna i Meteorologia Techniczna. W wyniku reorganizacji struktury Politechniki Warszawskiej w 1970 r. na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej, tak jak i w całej Uczelni, zlikwidowano katedry i utworzono instytuty: Instytut Inżynierii Środowiska, Instytut Ogrzewnictwa i Wentylacji oraz Instytut Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego. W 1976 roku do użytku Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej oddany został jego własny, nowy gmach przy ul. Nowowiejskiej.
W wyniku reformy programów studiów przeprowadzonej w 1972 r. Wydział na miejsce prowadzonych poprzednio trzech kierunków studiów zaczął prowadzić jeden kierunek – Inżynieria Środowiska, z sześcioma specjalnościami: Inżynieria Wodna, Gospodarka Wodna, Systemy Ochrony Atmosfery i Meteorologia Techniczna, Zaopatrzenie w Wodę i Unieszkodliwianie Ścieków i Odpadów, Urządzenia Cieplne, Zdrowotne i Ochrony Powietrza, Urządzenia Sanitarne (w Filii Płockiej). W 1980 r. na Wydziale Inżynierii Sanitarnej były prowadzone dwa kierunki studiów: Budownictwo ze specjalnością Inżynieria Wodna i Inżynieria Środowiska z pozostałymi pięcioma specjalnościami.
W 1987 r. dokonano podziału kierunku Inżynieria Środowiska na dwa kierunki: Systemy Ochrony Środowiska ze specjalnościami Gospodarka Wodna i Hydrologia oraz Systemy Ochrony Atmosfery i Meteorologia Techniczna oraz Inżynieria Sanitarna ze specjalnościami: Zaopatrzenie w Wodę i Unieszkodliwianie Ścieków i Odpadów, Urządzenia Cieplne, Zdrowotne i Ochrony Powietrza i Urządzenia Sanitarne. W roku 1992 na kierunku Inżynieria Sanitarna utworzono czwartą specjalność – Rozprowadzanie i Magazynowanie Gazu. W 1992 r. został przywrócony kierunek Inżynieria Środowiska z pięcioma specjalnościami: Systemy Ochrony Środowiska, Zaopatrzenie w Wodę i Unieszkodliwianie Ścieków i Odpadów, Inżynieria Wodna (pod tą nazwą wróciła na kierunek Inżynierii Środowiska specjalność Budownictwo Hydrotechniczne z kierunku Budownictwo), Ciepłownictwo, Ogrzewnictwo i Wentylacja oraz Inżynieria Gazownictwa.
W 1992 r. Wydział rozpoczął prowadzenie studiów na nowym kierunku Biotechnologia. Kierunek ten został utworzony jako międzywydziałowy – prowadzony przez trzy wydziały – Inżynierii Sanitarnej i Wodnej, Chemii oraz Inżynierii Chemicznej i Procesowej. Wydział Inżynierii Sanitarnej i Wodnej prowadził w ramach tego kierunku specjalność Biotechnologia w Inżynierii Środowiska.
Wydział Inżynierii Środowiska (1994-2015)
W 1993 r. Wydział Inżynierii Sanitarnej i Wodnej zmienił swą tradycyjną nazwę na nową – Wydział Inżynierii Środowiska.
W 1996 roku dodatkowo na kierunku Inżynieria Środowiska utworzono nową specjalność – Inżynieria Komunalna, prowadzoną na studiach inżynierskich wieczorowych i zaocznych. Zasadniczej modyfikacji systemu studiów prowadzonych na Wydziale dokonano w 1999 r. Od początku roku akademickiego 1999/2000 Wydział rozpoczął prowadzenie studiów w systemie trzystopniowym.
Przedstawionym wyżej ewolucjom kierunków i specjalności studiów prowadzonych na Wydziale towarzyszyły zmiany jego struktury organizacyjnej. Głównie dotyczyły one zakładów stanowiących jednostki organizacyjne trzech instytutów wydziałowych. Instytuty zakończyły działalność z końcem 2007 roku, a Wydział przyjął strukturę zakładową (7 zakładów).
W związku z wejściem w życie Ustawy Prawo o Szkolnictwie Wyższym (z dnia 3 lipca 2005 roku), Wydział dostosował system kształcenia do wymogów tej ustawy. Nowy program studiów dziennych realizują studenci rozpoczynający studia w roku akademickim 2006/2007 i późniejszych.
Wydział Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska
W 2015 r. Wydział Inżynierii Środowiska zmienił swą nazwę na Wydział Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska.
